Πολύ συχνά μέσα στην τάξη λέω ή διαβάζω παραμύθια στα παιδιά, αυτοσχεδιάζω με ότι παιχνίδι δω μπροστά μου, δημιουργώ παιχνίδια με λέξεις. Οι λέξεις που γεννάνε εικόνες έχουν τεράστια ευεργετική επίδραση στα παιδιά, τα ηρεμούν, τα βοηθούν να συγκεντρωθούν, να ταυτιστούν με τους ήρωες του βιβλίου, να δώσουν απαντήσεις σε ερωτήματα, να έρθουν αντιμέτωπα με τους φόβους τους σε ένα απόλυτα ελεγχόμενο περιβάλλον. Κάπως έτσι γεννήθηκε  και ο Bongo, μέσα σε μια τάξη κάπου στο Putney του Λονδίνου, με καμιά δεκαριά μικράκια τριγύρω μου να με κοιτάζουν περιμένοντας μια ιστορία. Είδα έναν δεινόσαυρο δίπλα μου. ‘’Μια φορά και έναν καιρό ζούσε ένας τρομερός δεινόσαυρος που τον έλεγαν.. Bongo..’’. Μερικές μέρες αργότερα ήρθε ο Evan και με ρώτησε αν μπορούσε να παίξει με τον Bongo. Τον κοίταξα σαστισμένη. Θυμάσαι την ιστορία, τον ρώτησα και μου απάντησε θετικά. Εκείνη τη στιγμή ήξερα πως έπρεπε να γράψω την ιστορία του. Και κάπως έτσι ξεκίνησαν όλα.