Η ευεργετική δύναμη του παιχνιδιού

Γράφει η Σοφία Κοραχάη

Με αφορμή την πρόσφατη έκθεση των Yogman et. al. (2018) με τίτλο ‘’power of play’’ όπου χαρακτηριστικά αναφέρουν το πόσο έχει μειωθεί ο χρόνος παιχνιδιού τα τελευταία 15 χρόνια σε αντίθεση με τον χρόνο μπροστά στις οθόνες που συνεχώς αυξάνεται, θα προσπαθήσουμε να αναλύσουμε συνοπτικά την επίδραση του παιχνιδιού σε όλους τους τομείς ανάπτυξης της παιδικής ηλικίας καθώς και την θεραπευτική του αξία. Τα στατιστικά στοιχεία είναι απογοητευτικά αφού στην πραγματικότητα, περίπου το 30% των μικρών παιδιών δεν βγαίνουν ούτε καν στο σχολικό διάλειμμα (Yogman et.al,2018). Οι ώρες εργασίας των γονέων, ο χρόνος που περνούν τα παιδιά μπροστά στην οθόνη, τα μηνύματα που δέχονται οι γονείς από την σύγχρονη κοινωνία πως πρέπει να εκθέσουν τα παιδιά τους σε ατελείωτες δραστηριότητες, ακόμη και η τάση του σχολείου να αντικαταστήσει τις ώρες παιχνιδιού για να εισαγάγει νωρίτερα τον «ακαδημαϊκό» χρόνο, στερούν από τα παιδιά πολύτιμο αδόμητο χρόνο παιχνιδιού (Ginsburg, 2007) .

Το παιχνίδι έχει αναγνωριστεί από την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα ως πολύτιμο και απαραίτητο στοιχείο της παιδικής ανάπτυξης και αναγνωρίστηκε ως δικαίωμα σε κάθε παιδί (Ηνωμένα Έθνη, 1989). Σύμφωνα με το βρετανικό οργανισμό Play Therapy ” το παιχνίδι είναι μια σωματική ή διανοητική ψυχαγωγική δραστηριότητα που διαδραματίζεται αποκλειστικά για διασκέδαση και δεν έχει άλλο στόχο». Έχουν γραφτεί μελέτες σχετικά με τον αντίκτυπο που έχει το παιχνίδι στα ζώα, τους ενήλικες και τα παιδιά, καθώς και την ποικιλομορφία στην προσέγγιση του παιχνιδιού. Δεδομένου ότι η έρευνα για τον αντίκτυπο του παιχνιδιού στους ενήλικες είναι πολύ περιορισμένη, το παρόν άρθρο θα προσπαθήσει να τονίσει και να αναλύσει τη σημασία του παιχνιδιού για τα παιδιά.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο εδώ